We wachten af (met een bang hartje)...

Na ons voorval met de bevalling van Matilde (remember: de 2 achtergebleven reutjes in de buik, die wonder boven wonder levend en gezond ter wereld kwamen na al die uren via keizersnede, nu door het leven als Poncho en Paddington), dachten we, dit komen we niet meer tegen. Bij de volgende zwangerschap nemen we een RX foto om te zien hoeveel pups er in zitten en waar we ons kunnen aan verwachten. Zo gezegd, zo gedaan. Gisteren, op dag 48 van de dracht, was het zover. Conclusie: er zitten er teveel in om correct te kunnen tellen! Een gissing: tussen de 9 en de 12! Oesje, wie had dat gedacht! Ik moet zeggen, nu ben ik er echt niet gerust in. Susannah heeft al een dikke week last van hijgen en ongemakjes, typisch voor haar dikke buik, maar ik ben altijd bang dat er iets fout zal gaan. Zoveel pups, ik hoop maar dat ze haar dracht kan uitdoen, dat er geen vroeggeboorte komt, en ik hoop dat de pups sterk genoeg zullen zijn want als ze met zoveel zijn, verhoogt natuurlijk het risico dat er ééntje of twee achterblijven in de ontwikkeling of eventueel dood geboren worden. Het is nu bang afwachten en de dagen aftellen tot we op dag 57 van de dracht zijn, dat is het minimum opdat de pups levensvatbaar zouden zijn. Dus als we volgende week zondag halen, dan is dit gevaar al voorbij. En elke dag erbij is er één gewonnen. Fingers crossed!!! We moeten positief denken, tenslotte kwam de mama van Suus, onze stammoeder Gwyneth ook uit een nest van 11, weliswaar was er toen ook ééntje dat ze moesten laten inslapen na een weekje. Een beetje uitleg bij de foto: je kan -als je goed kijkt- schedeltjes en ruggegraatjes zien, normaal kan je die goed tellen, maar doordat ze met zoveel zijn, is dit hier bijna onmogelijk om met zekerheid er een getal op te plakken.