We zijn 2 weken!

Vandaag zijn we 2 weken! We hebben onze kleurenbandjes aan. Dit om praktische redenen, want we kunnen anders niet goed volgen wie al gedronken heeft, bij mama of de fles, wie ontwormd is enz... De bandjes zijn nog een beetje groot, maar we hebben zo'n vermoeden dat die niet lang te groot zullen zijn, want ze drinken en groeien allemaal goed. De teefjes variëren tussen 890 gram en 1kg300. De reutjes variëren tussen 950 gram en 1kg200. Hier een foto van de nu eens rustige bende (speciaal voor de foto): Nog een weekje in de bak, en dan verbouwen we onze woning, dan krijgen we wat meer plaats. Een plaats om te eten, een plaats om te slapen en een plaats om te spelen, want over een weekje zullen we dat echt beginnen doen. We zullen de volgende 2 weken geen foto's kunnen posten helaas, want de baasjes zijn op reis. Oma en opa komen full-time voor ons zorgen. Tot dan!!!

We can see!

La vie en bleu: mama in de watten gelegd...

Mama Suus is vandaag naar het kapsalon geweest. Na de uitputtende bevalling en de eerste week van herstel, mag ook eens iets aan het uiterlijk gedaan worden, is goed voor het moreel! Buikje weg, dus haartjes lekker gewassen, geknipt, getrimd en nageltjes verzorgd. Ze kan er weer tegen. We moeten toch een beetje presentabel zijn voor het bezoek de komende weken!

La vie en 'rose': de eerste week voorbij...

Vandaag zijn we al één week oud, de tijd is voorbij gevlogen. Zeker als je altijd iets te doen hebt, de klok rond, dan gaat alles super snel. Mijn dochter Anna begint al te panikeren: 'ooh, ze gaan bijna weg!' Zin voor drama heeft ze wel ;) We hebben ze een kleurtje gegeven op hun oor: linkse gekleurde oortjes, de meisjes. Rechts gekleurde oortjes, de jongens. Dit was een noodzaak want aangezien we bijvoederen met papflesjes moeten we ze uit elkaar kunnen houden. Zodat niet een rappe profiteur twee keer langskomt! Ook Kind & Gezin is langsgeweest voor de weging. De jongens, van licht naar zwaar: 2 van 590 gram, 650 gram, 660 gram en 690 gram. Allemaal dicht bijeen. De meisjes, daar hebben we weer wat echte Bourgondiërs tussen die met smaak eten! Van licht naar zwaar: 550 gram, 570 gram, 620 gram, 680 gram, 2 van 700 gram!!!, aan de leiding femme fatale met 860 gram!!! Mama Suus is ook aan het herstellen. Ze eet al weer goed door, wat de eerste dagen toch een probleem was. Ze moet zich echt niet lekker gevoeld hebben want normaal laat Suus NOOIT haar eten staan, ook een echte Bourgondiër! Maar nu was het wel zorgwekkend. Na een bloedonderzoek stelden we vast dat ze met een infectie zat, dus opstart antibiotica en ontstekingsremmers. En voila, ze eet nu gelukkig weer heel goed. Haar melk is ook goed op gang gekomen maar we voederen bij omdat je met 12 niet aan een tafel van 9 kan zitten. Dus 3 hebben een aparte catering. Ook hier werken we met de beurtrol. Impressie van 'la vie en rose'...

Mama Suus wat ondersteunen...

Twaalf pups voeden is niet niks voor ons Suuske. Alhoewel zij altijd veel melk heeft en wij zo goed als nooit moeten bijvoeden, hebben we beslist om dit nu wel te doen. Intensief werkje, gelukkig vanmiddag studentjes thuis die effe een pauze namen in het blokken...

De plooitjes zijn glad gestreken...

Bij een geboorte is geen enkel wezen op zijn mooist, als je al die maanden in water hebt gezeten, is je huid wat verrimpeld. Denk maar aan hoe je eruit ziet als je een te heet bad hebt genomen ;; Enfin, de pups hun velletje is ondertussen gedroogd en gladgestreken... De foto's zien er soms wat rood den schemerig uit maar dat is van de infra-roodlamp waar ze nu onder liggen. Kusje kusje xxx

Een dozijn Suzy-pups in een dozijn uren...

Geboren op 15 juni: ze zijn met 12! Ons grootste nest ooit! En allemaal levend en wel geboren. Op het eerste zicht geen 'achterblijvertjes'. Deze middag komt de dierenarts ze eens inspecteren. Maar nu zijn ze volop aan het rusten, het was een woelige en drukke namiddag en nacht... zowel voor mama Suus, de pups als baasje. Suus heeft de klok rond bevallen, van 15u in de namiddag tot 4u 's nachts. Straks duiken we ons bed in om een paar uurtjes in te halen. Als we goed gekeken hebben zijn het 5 reutjes en 7 teefjes. Ze wegen allemaal tussen de 43o gram en de 510 gram. Wat niet mis is voor zo'n groot nest...

Deadline gehaald!

Gisteren konden we dan eindelijk opgelucht ademhalen, de deadline van 57 dagen dracht werd gehaald! Misschien schiet het vanavond in gang als de Rode Duivels een goed schot geven tegen Italië? Nu mogen we weer wat geruster zijn, we durven dan ook al eens een foto posten van DE BUIK... Oordeel zelf...

We wachten af (met een bang hartje)...

Na ons voorval met de bevalling van Matilde (remember: de 2 achtergebleven reutjes in de buik, die wonder boven wonder levend en gezond ter wereld kwamen na al die uren via keizersnede, nu door het leven als Poncho en Paddington), dachten we, dit komen we niet meer tegen. Bij de volgende zwangerschap nemen we een RX foto om te zien hoeveel pups er in zitten en waar we ons kunnen aan verwachten. Zo gezegd, zo gedaan. Gisteren, op dag 48 van de dracht, was het zover. Conclusie: er zitten er teveel in om correct te kunnen tellen! Een gissing: tussen de 9 en de 12! Oesje, wie had dat gedacht! Ik moet zeggen, nu ben ik er echt niet gerust in. Susannah heeft al een dikke week last van hijgen en ongemakjes, typisch voor haar dikke buik, maar ik ben altijd bang dat er iets fout zal gaan. Zoveel pups, ik hoop maar dat ze haar dracht kan uitdoen, dat er geen vroeggeboorte komt, en ik hoop dat de pups sterk genoeg zullen zijn want als ze met zoveel zijn, verhoogt natuurlijk het risico dat er ééntje of twee achterblijven in de ontwikkeling of eventueel dood geboren worden. Het is nu bang afwachten en de dagen aftellen tot we op dag 57 van de dracht zijn, dat is het minimum opdat de pups levensvatbaar zouden zijn. Dus als we volgende week zondag halen, dan is dit gevaar al voorbij. En elke dag erbij is er één gewonnen. Fingers crossed!!! We moeten positief denken, tenslotte kwam de mama van Suus, onze stammoeder Gwyneth ook uit een nest van 11, weliswaar was er toen ook ééntje dat ze moesten laten inslapen na een weekje. Een beetje uitleg bij de foto: je kan -als je goed kijkt- schedeltjes en ruggegraatjes zien, normaal kan je die goed tellen, maar doordat ze met zoveel zijn, is dit hier bijna onmogelijk om met zekerheid er een getal op te plakken.